Bugün, uykunun çocuk gelişimi ile ilişkisini anlatan birkaç makaleden toparladığım bilgileri sizlerle paylaşacağım.
Önce çocuk gelişiminin en önemli aşaması olan 0-6 yaş uykunun önemini anlatalım.
Uyku ve büyüme hormonu arasında çok önemli bir ilişki var. Büyüme hormonunun en çok salgılandığı saatler 21.00 ve 23.00 arası. Bu nedenle saat 9’da uyuyan çocuk büyüme hormonundan çok daha iyi faydalanıyor.
Maryland Üniversitesinin 0-6 yaş arasındaki çocuklar üzerinde yaptığı bir araştırmaya göre, her gün bir saat geç yatan bir çocuk 6 yaşına geldiğinde, zihinsel gelişim bakımından akranlarına göre 1 yıl geride kalabiliyor.
Aynı araştırmada, günde bir saat tablet ve TV kullanımının uykuya dalışı 30 dakika geciktirdiği de vurgulanmış. Yani günde 1 saat ekran, çocuğunuzun ilkokula başladığında akranlarından geri kalmasına neden oluyor.
Bunu gittiğim seminerlerde sohbet ettiğim öğretmenler de doğruluyor. İlkokula başlayan çocukların çoğunda ekran kullanımından dolayı, yeterli dikkat seviyesine sahip olmama, iletişim bozuklukları ve saldırganlık olduğunu söylüyor.
Uyku Eksikliği gelişim çağındaki çocukları vuruyor!
Gelelim 6-12 yaş çocuklara. Bu yaş aralığı da çocukların akademik gelişimlerinin ilk dönemi.
6-12 yaş çocukların günde en az 9 saat uyumaları gerekiyor. Ve ideal yatma zamanı yine saat 21.00.
6-12 yaş arası 4,000 çocuk üzerinde 2 yıl süren bir çalışma, uyku eksikliğinin çocuklarda, dürtüsellik, psikolojik bozukluklar, saldırganlık, stres, anksiyete, saldırganlık, öğrenme zorluğu, düşünme becerilerinin azalması gibi birçok olumsuz etkiye sahip.
İstanbul Üniversitesi, “Beynin Sınırlarına Yolculuk” adlı yayınında diyor ki; “Beynin gri maddesi ne kadar küçükse, bir kişinin bilişsel bozukluktan mustarip olma olasılığı o kadar yüksektir. Gri madde önemlidir çünkü hafıza, duygular, kas kontrolü, konuşma ve karar verme ile bağlantılıdır ve diğer pek çok işlevle ilişkilidir.” Merak edenler için metnin tamamını buradan veriyorum.
Ve Maryland Üniversitesi Profesörü diyor ki; “Çocuklarda uyku eksikliği, gri maddenin büyümesini engeller.”
Ve bazı anne babalar diyor ki; “Hocam yatmıyor!”
Ve ulu bilge Dijital Baba diyor ki; “Hiçbir çocuk, ‘ anne, baba, benim uyku saatim geldi, şimdi gidip dişlerimi fırçalayacağım, pijamalarımı giyip yatağıma yatacağım ve biraz kitabımdan okuduktan sonra uyuyacağım. Hadi size iyi geceler.’ demez.”
“Ama hocam gerçekten yatmıyor!”
Evet, yatmaz. Çocuğun işi bu. Bu alanda bir profesyonel sayılırlar. Çünkü senden ayrılmak istemez. Biraz büyükse, tabletinden ayrılmak istemez. Ama sen bunları kendisi yapsın istiyorsun. Çünkü sen de tabletinden ya da TV dizinden ayrılmak istemiyor olabilirsin.
Beni ilgilendirmez ama yine de dilimi tutamayıp soruyorum; “siz kaçta yatıyorsunuz?”
“Hocam belli olmuyor. Bazen çocuklar bizden sonra uyuyor.”
“Gri madde” diyorum, “büyüme hormonu” diyorum, “anksiyete” diyorum, sevmiyor bunları duymayı.
Kızmayın, hepimiz böyleyiz. Doğrusunu biliyoruz ama yapması zor geliyor. Gri madde eksikliği işte. Doğru karar verme yeteneğimiz elimizden alınmış.
Şu anda elimizde tuttuğumuz nesne tarafından.
Uslu başladım, yaramaz bitirdim. Kısık sesle başladım, yüksek volümle bitirdim. Neden böyle oldu bilmiyorum. Uyku eksikliğinden olabilir.
